Ayrı yollardan geliyorduk senle ben. Biz oluşumuza kadar ayrı yolları aynı yöne doğru yürüdük ta ki denize ulaşana kadar. İkimizde yorgunduk, bitkin ama huzurlu.Vuslata feda ettiğimiz onca şeye bakıyorum da değermiş.
... Ama yol bu neticesinde bitmez, duramazsın, yürümeye devam etmek zorundayız, zorundasın. Durmak artık olman demek, posa kalmak. Senden birşey daha olmaz demek. Kendi varlık mucizene ihanet etmen demek. Bu yüzden duramazsın, tekrar tekrar sorma.
Nereye geldik deme, bilmiyorum. Aynı yerdeyiz ama aynı şekilde gelmedik ki. Ben bana benziyorum giderek, sen sana daha çok. Ama aynı yıldızın ışığıyla gidiyoruz, aynı yıldıza bizim yolculuğumuz. Bizim yıldızımız mavi sularda parlıyor, mercanlarla uyuyor o yüzden tek renk değil ışıltısı. Bizim yıldızımız bir renk cümbüşü. Gördüğümüz her rengi biziz aslında, senle ben. Ben kırmızıdan mavi tonlarım daha çok mor. Sense sarıdan kırmızı tonlardasın çokça turuncu.
Aslında yıldıza hiç varamayalım istiyorum biliyor musun? Biz yıldıza yaklaştıkça yıldız renklerinden azalacak çünkü ben biliyorum. Yıldız bizi kendileştirecek. Ben en çok biz turuncuyla mor olsun istiyorum. Ben'le biz çok iyi dost olsun.
