Herkesin bir mücadelesi var bu hayatta. Arzuları var, hırsları ve kızgınlıkları. Tüm bedeniyle dirense de olmasına karşı koyamadıkları..Gidişini engelleyemediği için anmakla huzur buldukları. Bunların hepsi olağan, olağanlığından normal ama bir de başkasının hırslarının ucunda yem bulmak için araç olduğundan habersiz, yaptığının nedenini, sonucunu sorgulamaktan aciz, iç sesini duymayalı onbinlerce yıl geçmiş gibi yaşayanlar var aramızda. Hayattaki tek başarıyı hükmekmet olarak tanımlayan, gücü başarı, hükmetmeyi güç sanan. Sanrısından defolu, eline geçen ilk fırsatta güç denemesine kalkışan, dünya üzerinde bir toz zerreceği oluşundan habersiz çırpınan kötüler. Güçsüzlüğünden korunaksız, korunaksızlığından semsert bir taş gibi ve surlarla örülü. Tek başınayken, kar öncesi sığırcık kuşları gibi pencere önündeki korkulukta sıra sıra ve sıradan, kendi benzerlerini bulunca sağırlaştırıcı gürültülere gebe. Yaşadıklarından ders almak yerine, olumsuzluklardan kin depolayan, bu bidon bidon kini her fırsatta intikam ateşini alevlendirmek için ortalara döken. Holigan karıncalar misali kinini, kendini ait hissettiği gruba da zerk eden, her an saldırıya geçmeye hazır.
'Hayvan sevgisini aşılayın çocuklarınıza' derler. Bu aşının eksik kalması halinde neler olabileceğini hiç düşündünüz mü? Bir sokak kediciğini kuyruğundan döndüre döndüre sallayıp mağaza vitrinine atan bir insanın, Badem'i sopayla döven bir sözde eğitimcinin, Marmaris sahilinde boğazına ip geçirilerek boğulan, kabuğu taşlarla kırılan Caretta Caretta canisinin ne tip insanlar olmasını bekliyoruz? Bunlar gücüm kime, neye yeterse insanları. Gücü elime bir geçirirsem bakın daha neler yapacağım insanları. Ancak birilerine birşeylere hükmederse, hastalıklı kinleriyle elinden geldiğince işkence edebilirse mutlu olabilen canlı türleri. Kötülüğün genetik kodunu saptayıp, buna sahip çocuklara daha özenli yaklaşalım mı demişti o apak okul müdürü? Hayır o çocuklar yok edilsin demişti davası buydu onun. Çocuklar küçüklüğünden ve masumluğundan ağzını sulandırıyor güç insanlarının. Ne kadar çok çocuk, o kadar çok dava ve misli misli güç. Bu yüzden Pozantı Cezaevi'nde güç insanlarının eline düşen çocukların yüzüne kin püskürtülüyor. Her gün toprağın altından faili meçhul kin parçacıkları bulunuyor.
21.yy'dan tarihe kalan başarı, güç insanlarını rehabilite etmek için açılmış ve döneminde üstün başarılara imza atarak geleceğe dair umut olmuş rehabilitasyon merkezleri olmalı bence.
